... လြမ္းသူ

ပုေလြသံ ခပ္တိုးတိုးနဲ႕
မိုး ... ေခၚမိ ။

ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခ် မရေတာ့
ငါ့ကိုယ္ငါ လွဲခ် လိုက္တယ္ ။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ... ည အျပာ
လွပါရဲ႕ ... ။

ျမက္ေတြရဲ႕ ရနံ႕ကေတာ့
လြမ္း စ ရာ ။

တိမ္ေတြ ၿငိမ္တဲ့အခါ
ငါက လႈပ္လို႕ ...
ၾကည့္ ။
တိမ္ေတြ လႈပ္ပါမွ
ငါ ...
ၿငိမ္လို႕ ေငး ... ။

ရင္လြယ္အိတ္ထဲမွာေတာ့
သစ္ရြက္ေတြ သစ္ရြက္ေတြ
... စိမ္း လို႕ ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ
ေခါင္းေလာင္းသံ ပ်ပ် နဲ႕
စကၠဴေလယာဉ္ ေလးေတြ
ေဝ့ ဝဲ
စိုက္ ဆင္း က် လာ ...
ေရာက္ရာ အရပ္က ျပန္လာပါ ..... တဲ့ ။

ငါေလ ...
မိုးအလာကို မေစာင့္ႏိုင္ပဲ ...
တကိုယ္တည္း တဖြဲဖြဲ ရြာလိုက္မိေတာ့မယ္ ။
ရင္လြယ္အိတ္ေလးလည္း ရႊဲေရာ ။

ကိုယ္တိုင္က ...
တြန္႕ေၾကစုတ္ၿပဲလြယ္တဲ့
စကၠဴေခါင္းေလာင္းေလး ဆိုေတာ့ ...

ပုေလြသံလည္း တိတ္ဆိတ္
ငါ့မ်က္လံုးေတြ မွိတ္လိုက္တယ္ ... ။

ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္ေၾကာင္းေနရတာနဲ႕ပဲ
ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္က မျပည့့္ဘူး
သူငယ္ခ်င္းရယ္ ... ။